Pelgrims gedicht

PELGRIM

Wat zich gaandeweg voltrekt
in de ziel van de pelgrim
is niet een toenemend verlangen naar
het bereiken van zijn reisdoel niet het vinden
van een heilige
aan het einde van zijn bedevaart
maar zijn overgave aan de ruimte
aan de kiezels op zijn pad
zijn besef van niet te weten
zijn afdalen in de leegte.

Zijn voeten worden zijn vrienden
de regen bepaald zijn lijden
zijn angst wordt gericht
naar de honden langs de weg
het vele legt hij af
en hij rust in het Ene
al trekkend komt hij nergens
voortgaand bereikt hij niets
maar zijn vreugde neemt toe
om een bloem en een krekel
om een groet en een onderdak

zijn reisdoel om zijn thuis
vloeien samen aan de horizon
hemel en aarde vinden elkaar
op het kruispunt van zijn hart
het heilige verdicht zich
in de dieren en dingen
zijn aankomst ligt geborgen
in de wijsheid van het zijn
en....
Hennie en Gerrit,
zij ploeteren voort
ook tegenslagen
zullen hen de lust niet ontnemen.
GOOD LUCK!!

JUL