Damherten
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Gerrit en Hennie
30 Juli 2010 | Italië, Badia Prataglia
Stia - Camaldi Kluizenarij- Badia Prataglia. 28 km. 8.30 uur.
Vanmorgen eerst de sleutel van het Parochiehuis bij de Kapelaan door de brievenbus gedaan. Het is koud, we hebben sinds lange tijd ons fleece weer aan. Het eerste deel wat we lopen gaat voornamelijk door hoog gras. Na de regen van gisteren en afgelopen nacht is het drijfnat in het bos. Af en toe moeten we flink klimmen het is moeilijk lopen over de natte gladde paden. Om één uur hebben we de eerste etappe er op zitten. We lopen vandaag twee etappes. Het tweede gedeelte komen we door een beukenbos, het is er ook koud en nat. Als we stilstaan zien we een groep Damherten grazen, ze blijven naar ons kijken en omgekeerd. Om 14.30 uur begint de lucht weer dicht te trekken en lopen we weer in de regen, balen!! We moeten nog twee uur lopen. Als we in Badia Prataglia zijn lopen we door naar een soort berghut voor overnachting. Completo, er zit een hele groep in. Wij weer terug, wel mazzel dat het nu droog is. We nemen het eerste hotel dat we zien. Als we later de eetzaal binnen komen is het schrikken. We hebben toch een hotel geboekt en geen bejaardenhuis! Het zijn allemaal oude besjes, de één loopt met een rolator, een ander met een stok. Het eten smaakt er prima, ons hoeven ze niet te voeren. We eten alles tot de laatste kruimel op!
N.b. Als we op het balkon onze kleren uithangen horen we fluiten uit het naast gelegen hotel. Naar boven kijkend hangt daar het Italiaans/ Duitse stel uit het raam en zwaait uitbundig naar ons.
-
02 Augustus 2010 - 03:06
JUL:
Dat je 98 dagen wandelen een damhert, ree en edelhert nog uit elkaar kunt houden! Nou ja, of je 'm nou fikkie noemt of keesje, het is en blijft hetzelfde beestje...Die opmerking over die bejaarden in het hotel zal je door die oudjes niet in dank zijn afgenomen. Kijk maar uit Hennie, een oude bok lust nog wel een groen blaadje! In Lochem genieten we al twee weken van aangename temperaturen. Geen hoosbuien, net genoeg om jullie regenton op peil te houden. Trouwens over een ton gesproken. Als bejaarden in de dop (wie kaatst moet de bal verwachten): Kennen jullie nog wel het liedje:
Jan Huigen in de ton,
met een hoepeltje erom,
Jan Huigen, Jan Huigen
En de ton die viel in de duigen.
In duigen, in duigen
En de ton die viel kapot.
Uiteraard met bijbehorend dansje, waarbij de kinderen elkaar bij de hand namen en een kring vormden. Nostalgie Hennie, misschien kun je het Evie leren als je weer terug bent...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley