Op hoog nivo

Volgens jullie kaart ligt bij Heimbach het “National-park Eifel”. De vele beekjes en het fraaie woud zullen jullie als natuurliefhebbers ongetwijfeld aanspreken. Met wat geluk kom je een zwarte specht tegen. Je hebt hier mooie uitzichten over de drie stuwmeren in de regio van het Nationaal Park.Het 107 km² grootte Nationaal Park bevindt zich geheel in het middelgebergte van de Noordeifel. In het zuiden grenst het aan het Belgische Koninkrijk en is daarmee het meest westelijke Nationaal Park van Duitsland. In het zuiden van het Nationaal Park moeten rond deze tijd de geel oplichtende narcissenvelden te bewonderen zijn. Je kunt hier dus mooie plaatjes schieten Hennie. In het Nationaal Park Eifel komen ongeveer 930 bedreigde plant- en diersoorten voor. Alleen al 1.300 keversoorten werden in deze bossen ontdekt. Het edelhert, de wilde kat, de bever, de zwarte ooievaar, de oehoe en de, in Nordrhein-westfalen zeldzame, muurhagedis vinden hier hun leefgebied. Een bijzondere plant die hier veel voorkomt is de gele narcis, een lust voor het oog tijdens haar bloei in april/mei. In de zomer groeien hier in de velden tevens zeer sterk geurende wilde kruiden. Het Nationaal Park Eifel werd 1 januari 2004 opgericht en is daarmee officieel het 14de Nationaal Park van Duitsland. Het park beschermt het door het Atlantische klimaat gevormde beukenwoud, dat tot op heden in het noorden van de Eifel behouden is gebleven. Oorspronkelijk bedekte dit vrijwel de gehele Eifel. Een groot aaneengesloten bosgebied met een hoog aandeel van de beuken ligt op de berg Kermeter. Door de manier waarop in het verleden het bos is gebruikt, met name voor de winning van houtskool, waren grote gebieden in bos omgezet. De Pruisen hebben in de 19-de eeuw weer gedeelten met sparren ingeplant. Sparren groeien sneller dan veel loofboomsoorten en maken zo een economischere bosbouw mogelijk. Doordat in het ontstane nationale park de natuur aan zichzelf wordt overgelaten kunnen (zoals al eerder vermeld) veel naaldbomen slachtoffer worden van de schorskever zoals de dennenscheerder. Je vind in het park ca. 80 beschermde plantensoorten en 150 diersoorten die op de Rode lijst staan. (Zo komen hier dus o.a. de wilde kat, de lynx, de zwarte ooievaar en de in Noord-Rijnland-Westfalen zeldzame muurhagedis voor).

Ik volg jullie op de kaart die we gekregen hebben. Soms is het wel even zoeken hoor. ik zie al dat jullie het niet veel warmer hebben dan wij hier. Ach, van zo'n glaasje wijn wordt je dan ook wel weer lekker warm. liefs, anita

Hallo,

Met veel plezier volgen wij jullie reis. Houd de moed er in en ga zo door.

Met het helpen van die motorrijder hebben jullie weer je sociale gezicht getoond....Wat heeft een marinier ook op het land te zoeken, dat kan toch ook niet goed gaan? Hebben jullie die traptreden echt geteld? Pfft,alleen al de gedachte! Je moet er wat voor over hebben om "aan de kost" te komen. Hopelijk was een heerlijke maaltijd de beloning voor alle inspanningen... Hebben jullie al van enkele Duitse specialiteiten genoten? Probeer maar eens "knödels", gemaakt van aardappeldeeg, pastadeeg of brooddeeg. Ze worden gevuld met hartige of zoete ingredienten. Abrikoos, gehakt, spek, je kan alles in de "knödel" verwerken. Ligt wel zwaar op de maag...In Beieren eten ze 's winters varken in biersaus! Je moet er maar op komen!

De Eifel is een gebied met vele beken en riviertjes, die het water dat de westenwinden in ruime mate aanvoeren, afvoeren richting zee. Vroeger was het water een lust, want het leverde energie voor watermolens, maar vaak vormde het ook een last, omdat er regelmatig overstromingen optraden. Om dit probleem tegen te gaan werden in de loop van de 20e eeuw allerlei stuwmeren aangelegd. Eén van die stuwmeren is de Rursee, waar jullie dus langs zijn gewandeld. De Rursee ligt temidden van beboste heuvels, die zich in het water weerspiegelen. Op het stuwmeer varen rondvaartboten en langs de oevers liggen strandbaden, zoals bij Eschauel. Was het misschien nu nog te vroeg voor en het weer te koud. Op de plek van het huidige stuwmeer lagen vroeger akkers, bossen, weilanden en dorpen.

We schrijven donderdag 13 mei, 5.30 uur in de ochtend, jawel, hemelvaartsdag. Mijn “dauwtrappen” beperkt zich tot een wandeling van “bed naar toilet”, weliswaar via de trap. Toch maar niet aan de “nacht van Lochem” meegedaan. Veel te koud (het zit tegen het vriespunt aan) en bovendien protesteren de ouder wordende botten. Zittend op het toilet zit je na te denken over een reactie op de topprestatie waarmee je zus en zwager bezig zijn: Een voettocht naar Rome. Waar zijn ze aan begonnen, maar hoeveel respect verdienen ze. Het is de dag na de verschrikkelijke vliegtuigcrash in Libie. Vlucht 8U771, een Airbus A330-200 van Afriqiyah Airways, onderweg van Johannesburg naar Tripoli, waarna de (meest Nederlandse) passagiers verder zouden vliegen naar onder meer Brussel en Düsseldorf. Vlak voor de landing, nog nagenietend van een heerlijke vakantie, gaat het mis. Liefst 103 doden, waarvan waarschijnlijk 61 met de Nederlandse nationaliteit. Slecht één overlevende. Een mannetje van, na nu blijkt 8 jaar, is de enige die levend uit de wrakstukken wordt gehaald. Stel je voor: Je heet Ruben, bent dus 8 jaar en beleeft de vakantie van je leven, samen met je ouders. Dan, vlak voor een tussenlanding, gebeurt er iets vreselijks. De hemel verandert in een hel, je (nog nieuwe) vliegtuig crasht. Je word wakker in een ziekenhuis, hebt botbreuken, een hersenschudding en bent net aan je benen geopereerd. Op je neus een zuurstofmasker. Witte jassen om je heen die je niet kunt verstaan. Waar zijn je papa en mama?

Rond 4.30 uur vannacht is een Nederlandse regeringsvliegtuig naar Tripoli vertrokken. Het vliegtuig zou al woensdagavond vanaf Rotterdam Airport vertrekken, maar vanwege een zandstorm moet de vlucht naar Tripoli worden uitgesteld. Dat kan er ook nog wel bij. Naast een identificatieteam zijn ook familieleden van Ruben aan boord. Hoe zullen die mensen zich voelen? Ik heb met ze te doen. Ze hebben zojuist niet alleen naasten verloren, maar hebben bovendien de taak Ruben op te vangen. Hoe vertel je een kind van acht jaar dat zijn ouders er niet meer zijn? En wie vertelt het verhaal op school aan de kineren? Je zult maar juf of meester van Ruben zijn. Hoe moet dat nu verder met dat jonge leventje?Ik druk maar gauw op de knop "Reactie plaatsen", anders wordt het te emotioneel. Ik moest het even kwijt...

Met interesse en vooral bewondering volg ik jullie reisverslagen. Het lijkt erop alsof jullie zo langzaamaan écht in het ritme beginnen te komen. Lekker in het hier en nu beleven wat er te beleven valt. Wens jullie mooie momenten en vooral nog veel goede voetstappen toe! Liefs Gilko

dag, wandelaars. Zo ook eventjes een berichtje uit neede waar alles gelukkig goed is. we volgen jullie reis op de voet en zijn eigenlijk wel een beetje jaloers op de moed die jullie hiermee tonen om zo'n tocht te maken. schitterend wat jullie allemaal zien en ook die contacten onderweg fantastisch. we hopen dat jullie wat warmer en zonniger weer krijgen dan tot nu toe. ga zo door dan halen jullie rome zeker.
groetjes gerrie en bert.

Leuk jullie belevenissen te lezen.Bewonderen jullie, een hele goede tocht gewenst.
Voor volgende week een fijne verjaardag.
(wij vertrekken morgen naar het Noorden.)

Hallo lieverds,

Jullie zijn al bijna 3 weken onderweg! De tijd gaat echt vlug, mede dankzij alle leuke verhalen die jullie hier neerzetten!Ik/wij lezen ze met veel plezier! Wij zijn gisteren naar Dauwpop geweest, was erg gezellig! Heel veel wanderplezier nog!
Lieve groetjes Marloes & Martijn

Hoi Hul en Gul
We zijn net weer terug uit Drenthe en op de hoogte van jullie vorderingen. Dat gaat maar door. Goed hoor. Alvast fijne verjaardag.

Groetjes ook van Herman

Voor alle 'meelopers' ....

Vrijdag 14 mei heb ik mama aan de telefoon gehad. Alles gaat goed. Vandaag hebben ze een rustdag waarop ze wat 'huis-tuin-en-keuken-klusjes' doen, zoals schoenen poetsen en boodschapjes doen (en mij bellen :)).
Onze paps en mams zaten vrijdag in Bad Munstereifel, en komen dus al aardig in de buurt van Koningswinter.
Ja, pap, je ziet dat jullie mapje met kaarten ook ons goed van pas komt.
Voor papa en mama even een vraag. Willen jullie hier even op reageren.
Bij jullie ligt een dikke envelop met kaartmateriaal voor de familie in oostenrijk. Hebben jullie die vergeten op te sturen of moeten wij dat voor jullie doen? Zoals je al hebt gemerkt kom je zonder kaarten niet ver.

Heel veel liefs, Saskia

Leuk jullie verslag te lezen.Een knappe prestatie reeds geleverd!Gefeliciteerd met de verjaardag.Een fijne tocht verder.